header nieuws

De Wet Franchise is leidend

23-01-2023

Vanaf 1 januari 2023 is de franchisewet een feit, we kunnen er niet meer omheen. Iedere franchiseorganisatie dient vanuit deze wet een aantal zaken op orde te hebben. De wet dient ervoor te zorgen dat de onderlinge verhoudingen tussen franchisegever en franchisenemer goed geregeld zijn. Er mogen geen misverstanden ontstaan over het sluiten van de overeenkomst, de verwachtingen en de rechten en de plichten van beide partijen. De wet richt zich nadrukkelijk op vier thema’s.

1. De precontractuele uitwisseling van informatie

Er is vastgesteld welke informatie minimaal moet worden gedeeld met de kandidaat franchisenemer zodat deze een weloverwogen beslissing kan nemen om zich al dan niet aan te sluiten. Aan welke informatie moet je dan bijvoorbeeld denken?

  • Een overzicht van de te betalen fee’s of vergoedingen en/of andere bijdragen en een toelichting waar die bijdragen voor bedoeld zijn.
  • Overzicht van de investeringen die gedaan moeten worden.
  • Financiële informatie over de organisatie.
  • Inzicht in de formule, wat houdt deze in en hoe werkt het?
  • De communicatiestructuur en de wijze van overleg.
  • De te tekenen concept franchiseovereenkomst en eventuele bijlagen.
  • Inzicht in de handboeken.
  • Alle overige informatie waarvan de franchisegever weet of redelijkerwijs kan vermoeden dat deze van belang is voor het sluiten van de franchiseovereenkomst.

Vaak wordt informatie verstrekt in de gesprekken die een franchisenemer houdt met de franchisegever. Voor de franchisenemer belangrijk om deze goed te checken, voor de franchisegever belangrijk om deze zaken op orde te hebben. Om ervoor te zorgen dat de kandidaat-franchisenemer goed geïnformeerd is en ook deze informatie kan laten checken is bepaald dat er een stand-still periode plaatsvindt. Dit is een periode van minimaal vier weken die voorafgaat aan de ondertekening van het contract.

In deze periode mag de kandidaat-franchisenemer nog geen investeringen die bindend zijn, denk aan het tekenen van een huurovereenkomst of bijvoorbeeld het doen van bestellingen. Dit zou indirect namelijk tot een verplichting tot ondertekening kunnen leiden en de kandidaat-franchisenemer kan zich dan (financieel) gedwongen voelen om te tekenen. De stand-still periode kan de kandidaat-franchisenemer gebruiken om advies in te winnen om te checken of de formule voldoet en dat hij/zij zeker weet wat de consequenties zijn van het contract. Voor beide partijen geldt dat je de informatie goed moet documenteren.

2. De tussentijdse wijziging van een lopende franchiseovereenkomst

Het kan zijn dat een (lang)lopende overeenkomst wijzigt, immers een formule is continu in ontwikkeling en dient in te spelen op marktveranderingen. Dit kan inhouden dat een contract wijzigt en dat hier kosten aan verbonden zijn. Dit betekent dat de franchiseorganisatie op tijd dient aan te geven dat er een wijziging plaatsvindt, dat hier overleg over is met de betrokken partijen, de organisatie dient ruimte te geven om (grotere) investeringen te spreiden. Ook is het een verplichting dat een franchisegever tijdig aangeeft als hij een afgeleide formule wil uitrollen.

3. De communicatie tussen franchisegever en franchisenemer(s)

Communicatie is de spil, het is belangrijk om een communicatieplan te hebben zodat beide partijen weten hoe ‘de hazen lopen’. Vanuit de wet dient de franchisegever openheid te geven over de besteding van door de franchisenemer te betalen fee’s en/of vergoedingen. Denk aan de inzet van marketingtegoeden en/of automatisering. Zo zien beide partijen waar het geld aan besteed wordt. Vanuit de wet wordt ook geadviseerd om een drempelwaarde in te bouwen ten aanzien van investeringen. Deze waarde geeft aan tot welk bedrag een franchisegever éénzijdig wijzigingen kan doorvoeren. Bij wijzigingen die veel impact hebben kun je bijvoorbeeld afspreken dat er een instemming is vereist vanuit de franchisenemers. Door dit van tevoren met elkaar vast te leggen kunnen beide partijen hier rekening mee houden in de besluitvoering. Naast dit soort zaken is het belangrijk dat de franchisenemer ondersteund wordt door de organisatie. Vandaar dat wij aanraden om de communicatiestructuur vast te stellen en ook altijd te volgen zodat beide partijen op een leuke en goede manier kunnen samenwerken.

De Wet Franchise is bedoeld om het businessmodel nog sterker te maken, als franchisenemer weet je beter waar je aan toe bent.

4. De beëindiging van de samenwerking

Een franchisecontract ga je meestal aan voor een langere termijn, het is een bewuste keuze om via het business model franchise samen te werken. Daarom is het ook goed dat iedere kandidaat-franchisenemer een businessplan heeft gemaakt waarin hij/zij aangeeft hoe hij/zij de samenwerking ziet. In het contract dient duidelijk te staan hoe (en wanneer) het contract beëindigd kan worden. Ook moet -als er sprake is van goodwill- een bepaling worden opgenomen op welke wijze bij beëindiging van de samenwerking, de goodwill en de verdeling ervan wordt bepaald.  Voor deze waardebepaling wordt veelal een onafhankelijke deskundige partij ingehuurd. Deze processen kunnen beschreven zijn in het handboek of in een bijlage van het franchisecontract. 

De Wet Franchise is bedoeld om het businessmodel nog sterker te maken, als franchisenemer weet je (nog) beter waar je aan toe bent. Als franchisegever heb je de processen en documenten op orde waardoor je organisatie nog sterker wordt. Samen ben je er meer bewust van dat een win-win relatie alleen kan bestaan als de formule de slagkracht blijft behouden om te vernieuwen (wat in het belang is van iedereen) en dat de werving-, en selectieprocedure

Heb je vragen over de franchisewet, of advies nodig over hoe je jouw organisatie (alsnog) kan laten voldoen aan deze wet?
Geef ons een belletje of maak een afspraak. Ook kun je één van onze documenten downloaden. 

Neem contact op

Dit artikel delen: